wat waar is op één niveau, biedt daarom niet per se instant troost voor alle andere niveaus van ons 'zijn'
Een existentiële crisis
Misschien wel interessant om kort even toe te lichten wat me er ooit toe heeft bewogen om te gaan schilderen met mijn menstruatiebloed, en daarna deze schilderingen te bundelen in een MenstruZine. Want nee, dat was geen beweging om gewoon eens zot te doen. Wat overigens ook volledig legitiem zou zijn, vind ik. Maar dus, er zat een existentiële crisis onder.
Eentje die ontstond toen ik in de zomer van 2021 aan het einde van een fertiliteitstraject kwam en moest aanvaarden dat ik in dit leven geen mama zou kunnen zijn van een kind dat ik zelf gebaard had. Hallo, vroege snel naderende menopauze… Wanhopig wilde ik met het menstruatiebloed van de laatste poging iets tastbaars creëren. Dit mocht niet voor niets geweest zijn. Mijn baarmoeder moest toch Ãets kunnen voortbrengen.
Spiritueel/energetisch gezien is de baarmoeder sowieso onze creatieve bron van waaruit wij allemaal creëren en dingen in de wereld zetten. Maar wat waar is op één niveau, biedt daarom niet per se altijd of instant troost voor alle andere niveaus en aspecten van ons ‘zijn’.
En dus kwam ik zo op het idee om ermee te schilderen, want een kunstenaar, een tekenaar, een schilder, dat is een deel van mijn ware aard. Het deed deugd om daar contact mee te maken, met die essentie, en van daaruit mijn verdriet een uitlaatklep te geven.
Het verhaal
Anyway, dat verhaal is ook echt zichtbaar in de schilderingen die ik maakte. Eerst licht en speels, voorzichtig ontdekkend. Gaandeweg steeds steviger contact makend met mijn kern in verbinding tot het grotere geheel (oa via Sacred Geometry). En tot slot, echt heel gericht op specifieke elementen van mijn helingsproces.
Dat helingsproces zie ik overigens niet als iets lineairs waarbij ik van A via B naar C en zo tot de H van totally Healed kom. En ook niet als iets moois -haast voorspelbaar- cyclisch. Eerder als een eeuwige looping met oneindig verrassende wendingen. Al kan ik wel zien dat de intensiteit van de bewegingen gaandeweg wat zachter worden. Ik noem dit verdriet ook wel eens een meegroei-verdriet, want de mama in mij wordt nu dus onvruchtbaar en krijgt straks ook de leeftijd van een grootmoeder…
Een verhaal om te delen
Om al die redenen denk ik dat het de moeite is om dit MenstruZine te delen. Het heeft mij zoveel gebracht. En nee, ik vind niet dat iedereen per se met menstruatiebloed moet gaan schilderen. Maar ik ben er wél van overtuigd dat het delen van mijn werk, het tot expressie brengen van hoe dat allemaal door mij gegolfd is, ook iets kan bijdragen aan het proces van iemand anders.
Gewoon om te zien dat het kan. Om te weten dat het bestaat. Om iets te voelen dat nog op geen andere manier werd aangeraakt.
Om ergens iets in beweging te zetten, of er een zacht dekentje van troost of herkenning overheen te leggen.
Óf om er zelf mee aan de slag te gaan en te zien wat het oplevert.
Maar bovenal dus simpelweg omdat ik het gecreëerd heb en ik voel dat het gedeeld mag worden zodat het blijft stromen, ook wanneer de vloed niet meer stroomt.
Frouke
Related blog posts:
No comment yet, add your voice below!